Εως εδώ ...
Δύο ημέρες περίμενα να πάει παραπέρα...τα χρώματα τρέχανε από τα σωληνάρια καί το σχέδιο τού πήγαινε στραβά..τα χρώματα μουντά ....εγώ παιδί μου σπάνια ζωγράφιζα θάλασσες από τόσο κοντά....αυτό το κύμα πολύ θα με πεδέψει....
Αυτό το κύμα....Το κύμα μου...το ένιωθα να με πιτσιλάει...
Αυτό το κύμα....Το κύμα μου...το ένιωθα να με πιτσιλάει...
Μέχρι εδώ... καί πρέπει να με ακούσεις...τού λέω...σε βλέπω να ακολουθείς πιστά όσο μπορείς τήν αντιγραφή καί να χάνεις τον εαυτό σου στήν πορεία ...Τί γίνεται?Ξεχνάμε γιατί είμαστε εδώ ?Ακολουθώντας αυτά πού αγαπάμε ,τόν εαυτό μας ψάχνουμε, καί όταν τόν ανακαλύψουμε θέλουμε να τόν μοιραστούμε.Φίλος ίσον βοηθός γιά αυτό είμαστε δύο ...μού μαθαίνεις τόσα καλά εσύ..τα δέντρα τα σπίτια τα βουνά τόσα πού δέν γνώριζα...άσε με να σού πώ γιά τήν θάλασσα ,πώς είναι να ξαπλώνεις σε ήρεμη αγγαλιά καί μετά...να σε ανυψώνουν καί να σε καταποντίζουν...καί άντε στόν αφρό να κρατηθείς...απόγνωση να σε κτυπάει το ένα κύμα μετά τό άλλο ...Ικανοποίηση πληρότητα ευδαιμονία αν καταφέρνεις να το αντιμετωπίζεις να το διασχίζεις να ταξιδεύεις!
Η...καλύτερα ...λίγο ...Μού επιτρέπεις?Ναί!!! Αν θέλεις!!!Εχω κολλήσει.....Ετσι... πήρα τα πινέλα πρόσθεσα χρώματα στήν παλέτα θέλει καί άλλα χρώματα ...Με κοιτάζει ....κάνε ένα τσιγάρο...καί ξεκουράσου...θα κάνω λίγο εδώ στήν άκρη να δείς καί μετά συνεχίζεις...
καί καβάλησα το κύμα...ένιωσα τόν αφρό ...τον παφλασμό...τήν δύναμη... το βάθος...το χρώμα την απόχρωση...Θάλασσα καί ουρανός ένας απέραντος ωκεανός καί εγώ στή μέση
Εως αυτό το κύμα ,τό άλλο θα μάς πάρει στ'ανοικτά....μπορούμε να βάλουμε καί ένα αχνό στό φώς ...Ισως καί ένα καράβι πού βουλιάζει?Με ρωτάει .Αντε πάλι ναυάγια ...δέν μας φτάνουν αυτά πού περνάμε ?Ας δώσουμε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα,μία αίσθηση θαλάσσιας αύρας μιά πνοή ταξιδιού μιά νότα αισιοδοξίας!!!Αντιγράφουμε Αίβαζόφσκι...καί νομίζω ότι τον έχω καταπιεί...Μυρίζω θάλασσα σαν τον ζωγραφίζω καί ο φίλος μου μιλάει....συνέχιστο μήν σταματάς...αισθάνωμαι κόμπο στόν λαιμό,δυσκολεύομαι να πάρω ανάσα...
Δέν απάντησα...Τα ναυάγια δέν μού αρέσουν ούτε ζωγραφιστά...μήτε στήν θάλασσα μήτε στήν στεριά...Αλλά επειδή ανέκαθεν συμβαίνουν μιά σανίδα σωτηρίας πάντα θα χρειάζεται...
...Κάπως έτσι...νομίζω ότι .γίνεται ....τούς ναυαγούς να τούς βάλεις εσύ....΄
Ναυάγια, ναυάγια παντού!..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τρικυμίες άπονες...
Ξεδιπλώνω μια καρδιά μ' ένα άστρο - Αγάπη!!!
Κι αυτή είναι η σανίδα σωτηρίας μου (μας)!...
Φίλη μου, αγαπημένη,
σε φιλώ!
εγω ειμαι της ηρεμης θαλασσας παιδι...μακρυα απο φουρτουνες
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγάπη καλή μου Πυρφόρα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο με το άστρο της γιά οδηγό θα ξεπερνάμε τίς καταιγίδες καί μετά θα λέμε ...Είδες???
Σού στέλνω με τήν σειρά μου τήν αγάπη μου καί τα φιλιά μου!!!
(Μού άρεσε πολύ το άπονες τρικυμίες...έτσι είναι ...ανοίγουνε τούς ασκούς του Αίολου καί άντε συ να κρατηθείς)
Ξανθούλα μου ίσως πρέπει έστω γιά μία φορά να σε ταξιδέψουμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘά μπούμε στήν βαρκούλα θα σε πάμε στά'νοικτά...εκεί να βγάλεις τήν πιό δυνατή κραυγή σου...ήρεμη θάλασσα δέν υπάρχει.
Φιλάκια!
É muito linda essa tela!...
ΑπάντησηΔιαγραφήeles estao sempre bem meu amiga!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο το έργο σου!!! Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου, και χαίρομαι που τα έργα μου αρέσουν, αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίσω....
Εύχομαι να'χεις μία καλή μέρα!