τα χρόνια μεσ'τα χρώματα...

Τα χρόνια μέσ'τα χρώματα ...κι'η νύχτα έκρυβε δώρα...

Δώρα μέσα σε περίτεχνα κουτιά...με μαγικά καπάκια...

κι'οταν έφευγε και η τελευταία Ηλιακτίδα...

Επαιρνα πάντα καινούριο δρόμο...

γιατί  δεν υπάρχει επιστροφή...δεν έχω φύγει κατά μήκος και πλάτος...

κατά ύψους και βάθους αιωρούμαι....και όταν η Πανδώρα απέναντι ανοίγει το κουτί της για να ξεπηδησουνε και άλλα δεινά...

τοτε μου μένει μονάχά η Ελπίδα!