Με τα μάτια της ψυχής

Κρύβωντας μέσα μου έναν μικρό θεό καί δίχως να το γνωρίζω μεγάλωνα...μεγάλωνε καί η δίψα μου να μάθω τούς ανθρώπους την φιλία την αγάπη ...

Πώς είναι ο κόσμος και τι θάματα καί νάματα κρύβει αυτή η πλάση!

Τί έμαθα?

Η ομορφιά του κόσμου είναι στήν φύση ...Δυστιχώς στών πολλών ανθρώπων τίς ψυχές κατοικεί ακόμα το σκοτάδι 

Λίγοι μού δώσανε νερό και αυτό ήτανε δανεικό ... και αφού το έπινα καί ξεδιψούσα, δάκρυα μού ζητούσανε γιά αντάλλαγμα...

καί κάθε φορά πού έκλαιγα

έκλαιγε και το μικρούλι μέσα μου...

καί σπάραζε η καρδιά μου...

Μα πάντα διψούσα και  έπινα και όσο νόμιζα πώς ξεδιψούσα τόσο πόνο γνώριζα και το θαύμα πουθενά...

Εψαχνα γιά την δική μου πηγή  την δική μου πίστη ανάμεσα στούς ανθρώπους  χωρίς να κοιτάζω μέσα μου καί  κόντεψα να ξεκάνω τον θεούλη μου για να τον αντικαταστήσω με  αυτά πού μού πρόσφεραν ...

Ενα τρύπιο ποτήρι με νερό από ανύπαρκτη πηγή  ...όλα αγορασμένα .Ενα ψέμα μιά υποκρισία γιά όσο ανάγκη σε έχουνε καί εσύ ας πλανάσαι πώς τάχα σε αγαπάνε καί το καλό σου θέλουνε..

.

Χωρίς Θεό Αγάπη δεν υπάρχει.

Οι άνθρωποι η παραμένουν άνθρωποι καί κλαίνε η γίνωνται τέρατα και κάνουν τούς άλλους να κλαίνε..διάβασα καί κατάλαβα ότι ζώ σε μιά ανθρωπομορφη κοινωνία καί αυτό με έκανε να λυπάμαι πιό πολύΤο θαύμα είναι να επιζείς αλώβητος σ'αυτόν τον κόσμο τών τεράτων μα πώς γίνεται αυτό?

Πάρε με θεέ μου από εδώ δεν θέλω να μείνω άλλο μαζί τους παρακαλούσα καί αν υπήρχαν άνθρωποι για μένα τούς πήρες κοντά σου...

και το θαύμα έγινε

Τα δάκρυα ενώθηκαν με τα ποτάμια και τα ποτάμια με τίς θάλασσες ...

και βγήκαμε στο πέλαγος ο μικρός Θεός καί εγώ...τα αφήσαμε όλα πίσω μας...

Προσευχηθήκαμε στήν Γοργόνα Παναγιά κάναμε καράβι τον σταυρό και ταξιδέυουμε  μεταξύ Ουρανού και Γής .

Με τα μάτια της ψυχής!

Γιά μένα είναι καλά και ο μικρός μου Θεός  άγρυπνος φρουρός για να κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια.

(Γεννηθήτω το θέλημά σου)