Σίγουρα τίποτα δεν πάει χαμένο και η σιγή είναι γιατί εμείς τη θέλουμε, όταν τα αισθήματα υποχωρούν, όταν οι λέξεις νικιούνται, όταν τα χρώματα στο καμβά της ζωής ξεθωριάζουν.
Αlex Mil Κάθε δημιούργημα θέλει απαραίτητα και τον τίτλο του για να περάσει το μήνυμα ... τίποτα δεν χάνεται και δεν φταίμε πού μεγαλώνουμε...και μεγαλώνοντας αφουγκραζώμαστε πιότερο τη σιγή...κουράγιο...
Τίποτα δεν χάνεται,γιατί το χρήσιμο είναι μια λέξη που περιφέρεται.Οι ραπτομηχανές που δεν δουλεύανε γίναν περίτεχνα τραπεζάκια σήμερα και τα παλιά έπιπλα,αντίκες,η ύλη που αλλάζει ζωή για άλλους που γεννιούνται. ΄Οσο για τη σιωπή που επιβάλλεται πως φυλακίζει το νού? Και να σε σκοτώσουν κάπου αλλού θα δώσεις ζωή. Οι μορφές αλλάζουν,δεν έχουμε και τόσα χρόνια στο σύμπαν για να θεωρούνται οι παρούσες μορφές σπουδαίες.
Albus Genius Αυτό πού περιγράφεις έχει να κάνει με το διαχρονικό ,το διακοσμητικό...εδώ απλά ανακαλύπτω τον εαυτό μου στό ελάχιστο μέσα από κομμάτια ξύλο πού έβγαλε η θάλασσα...οσο γιά τη Σιγή τού ταιριάζει ...δέν νομίζεις??? Η σιγή βοηθάει το Νού να επεξεργαστεί καλύτερα...τό θέμα είναι να μή σκοτωθείς αλλά να ζήσεις...ούτε να αφήσεις να σε σκοτώσουν να πολεμήσεις...όσο για τίς μορφές σίγουρα αλλάζουν αλλά να οριμάζουν και να γοητεύουν να καλλιεργούνται και όχι να σαπίζουν...και να καταντάνε αποκρουστικές...
Μερικά ήταν χαμένα και βρέθηκαν. Μερικά βρέθηκαν από τα χαμένα. Και κάποια παίζοντας με τον καιρό ή την αζωγράφιστη σκιά του, παρόλο που ήταν στα αζήτητα, μίλησαν με τη σιωπή τους. Και κορύφωσαν την κίνηση με την ακινησία τους.
Καλώς σε βρίσκω!
Μ' αρέσουν οι αναρτήσεις που αφήνουν περιθώριο να εκφραστείς...
επί λέξει πολύ όμορφο αυτό πού έγραψες!!! Παίζοντας με τον καιρό η τήν αζωγράφιστη σκιά του...Αυτό το μαύρο θέλω να εξωραίσω και χρωματίζω τίς στιγμές και τις ώρες μου... Ευχαριστώ για το πέρασμα!
συγχαρητηρια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγή...
ΑπάντησηΔιαγραφήή αόρατες λέξεις;
Ρωτώ..
Φιλί
Σίγουρα τίποτα δεν πάει χαμένο και η σιγή είναι γιατί εμείς τη θέλουμε, όταν τα αισθήματα υποχωρούν, όταν οι λέξεις νικιούνται, όταν τα χρώματα στο καμβά της ζωής ξεθωριάζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ
Σιγή Ιχθυος ή αλλιώς "Ο σκασμός του ψαριού "
ΑπάντησηΔιαγραφή:))))
η ψυχασθενης
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ και εγώ φίλη μου!!!
Χάρις
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγή ...και πράξεις πού τα λένε όλα...
Φιλιά
Αlex Mil
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε δημιούργημα θέλει απαραίτητα και τον τίτλο του για να περάσει το μήνυμα ...
τίποτα δεν χάνεται και δεν φταίμε πού μεγαλώνουμε...και μεγαλώνοντας αφουγκραζώμαστε πιότερο τη σιγή...κουράγιο...
trellos tou xoriou
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαί!!!Οπως θέλεις μπορείς να το ερμηνεύσεις αν και η σιγή όταν επιβάλλεται γίνεται σκασμός...Χάρηκα πού πέρασες!!!
Τίποτα δεν χάνεται,γιατί το χρήσιμο είναι μια λέξη που περιφέρεται.Οι ραπτομηχανές που δεν δουλεύανε γίναν περίτεχνα τραπεζάκια σήμερα και τα παλιά έπιπλα,αντίκες,η ύλη που αλλάζει ζωή για άλλους που γεννιούνται. ΄Οσο για τη σιωπή που επιβάλλεται πως φυλακίζει το νού? Και να σε σκοτώσουν κάπου αλλού θα δώσεις ζωή. Οι μορφές αλλάζουν,δεν έχουμε και τόσα χρόνια στο σύμπαν για να θεωρούνται οι παρούσες μορφές σπουδαίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήAlbus Genius
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό πού περιγράφεις έχει να κάνει με το διαχρονικό ,το διακοσμητικό...εδώ απλά ανακαλύπτω τον εαυτό μου στό ελάχιστο μέσα από κομμάτια ξύλο πού έβγαλε η θάλασσα...οσο γιά τη Σιγή τού ταιριάζει ...δέν νομίζεις???
Η σιγή βοηθάει το Νού να επεξεργαστεί καλύτερα...τό θέμα είναι να μή σκοτωθείς αλλά να ζήσεις...ούτε να αφήσεις να σε σκοτώσουν να πολεμήσεις...όσο για τίς μορφές σίγουρα αλλάζουν αλλά να οριμάζουν και να γοητεύουν να καλλιεργούνται και όχι να σαπίζουν...και να καταντάνε αποκρουστικές...
ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ ΟΤΑΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΚΤΙΜΟΥΜΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.
JK SKROYTZAKOS
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σου!!!
Νάσαι πάντα καλά!!!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΡΑ ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΟΛΟΙ ΕΕΔΩ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΔΕΝ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΜΟΝΑΞΙΑ.ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Θανάση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι για το πέρασμα!!!
Μερικά ήταν χαμένα και βρέθηκαν. Μερικά βρέθηκαν από τα χαμένα. Και κάποια παίζοντας με τον καιρό ή την αζωγράφιστη σκιά του, παρόλο που ήταν στα αζήτητα, μίλησαν με τη σιωπή τους. Και κορύφωσαν την κίνηση με την ακινησία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρίσκω!
Μ' αρέσουν οι αναρτήσεις που αφήνουν περιθώριο να εκφραστείς...
επί λέξει
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο αυτό πού έγραψες!!!
Παίζοντας με τον καιρό η τήν αζωγράφιστη σκιά του...Αυτό το μαύρο θέλω να εξωραίσω και χρωματίζω τίς στιγμές και τις ώρες μου...
Ευχαριστώ για το πέρασμα!
Yπεροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσυ το εφτιαξες;
Ax Ρίκη μου τόσο καιρό χωρίς να δώ ότι πέρασες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό ξύλο αυτό έτσι το βρήκα ...τού πρόσθεσα μόνο το πτερύγιο στή ράχη καί τού έβαλα ματάκια!